Vandaag ontmoeten we de groep bij het ontbijt en daarna hebben we een korte briefing. De auto wordt volgepropt met koffers en onszelf en we zijn weg. We moeten eerst weer terug naar de stad voordat we de juiste weg kunnen nemen naar Jinja. Een grote mierenhoop van auto;s, brommertjes, shopjes, toeters en alles wat je maar kunt bedenken in een overvolle stad. We wisselen geld en krijgen stapels Ugandese shilling er voor in de plaats. We zijn allemaal miljonair.

Na uren worstelen zijn we de stad uit en kunnen we wat meer gaan doorrijden; steeds weer opgehouden door vrachtwagen die echt heel langzaam gaan. In Jinja aangekomen willen we eerst lunchen, waarna we een boottocht gaan maken naar de “source of the nile”. Hier begint de Nijl als bron opborrelend uit het Victoriameer en komt ca 6700 km verder in Egypte uit.
We wandelen nog even door de hoofdstraat en vertrekken dan naar ons hotel. Ergens in de binnenlanden komen we op een prachtige locatie met uitzicht over de Nijl en aapjes in de bomen. Daar genieten we van de rust, maken foto's, nemen een biertje en gaan lekker eten. Morgen weer vroeg dag met een lange rit voor de boeg. Km's is wel te doen, maar tempo zal laag liggen; ergens houdt het asfalt op.

We gaan op tijd op pad en rijden de stad uit, Na de afslag nog steeds asfalt, maar de auto begint een vreemd geluid te maken. In de volgende grotere plaats wordt gestopt en wordt de auto gecheckt. Helemaal goed is het niet maar de gids krijgt na rijp beraad met het hoofdbureau het advies om door te gaan. Nog zo'n 400 km voor de boeg. Na 15 km gaat het stinken en komt er rook en olie uit het wiel. Dat gaat niet goed en de volgende redelijke plaats is zeker 100 km verderop. Weer contact met het hoofdkantoor en dan toch maar omdraaien. Dat moet eerst gemaakt worden, Steeds als we met een groep op pad gaan dan hebben we wel pannen met de auto; dat hebben wij weer... In het plaatsje wordt een tentje gezocht waar we koffie kunnen krijgen en Richard onze gids zoekt een “garage” waar de auto gemaakt kan worden. Als wij teruglopen naar de de auto ligt het wiel eraf en zijn ze ergens anders

onderdelen aan het kopen. Dat gaat nog wel even duren. We gaan het plaatsje verder rondlopen waar vele kraampjes zijn. Dit stadje is niet gewend dat er toeristen komen dus wij zijn net zo goed een attractie. Nadat we vele foto's hebben genomen, veelal van kinderen, lopen we weer terug. De onderdelen zijn er inmiddels en worden gemonteerd. We gaan nog wat drinken in het tentje van heden ochtend en na een uurtje kunnen we weer op pad. Inmiddels hebben we 5 uur oponthoud gehad en nog zeker 6 uur voor de boeg. Al met al weten we dan al dat er niets tegen mag zitten en dat we in het donker aan zullen komen. De geplande wandeling zullen we niet kunnen doen.

Na vele uren doorrijden, alleen plaspauze in het veld en het afdrogen van de voorruit, want de ruitenwissers hebben het begeven in een hoosbui, komen we laat in Moroto aan. Het restaurant waar we zouden eten was niet op de hoogte gebracht dat we later kwamen en daarom was de keuken al dicht. Na wat overleg ging de kok weer aan de slag en zijn we eerst gaan inchecken in het motel wat wat verderop lag. Terug bij het restaurant hebben we wat gedronken en daarna een heerlijke eenvoudige maaltijd op. De agenda voor de volgende dag gemaakt en toen naar ons eenvoudige motel voor een verdiende nachtrust. Morgen weer een normale dag graag.

Nou dat hadden we gedacht... Eerst gaan we naar de Karamoja stam, een lokale stam in het Noorden van het land. Daarvoor gaan gaan we eerst schrijfboekjes en pennen als gift kopen en daarna gaan we ze bezoeken. We krijgen een duidelijk rondleiding en een dansvoorstelling waar we zelf ook geacht worden om aan mee te doen. We kunnen overal rustig rondkijken en voelen ons zelf niet bekeken. We horen dat de stam het leuk vindt om zo soms toeristen te ontvangen en hun cultuur te tonen. Na ca 2 uur zijn we weer op weg, nu naar het echte Noorden naar het Wildpark Kidepo. Een van de highlights van Oeganda. We gaan weer door de binnenlanden, want anders kennen ze niet. Al snel zien we een grote groep jongens op de weg staan rondom een auto. We zien dan dat de weg is overstroomd. Nu zou je denken dat een 4*4 daar zo door kan, maar helaas. Er moet afgestemd worden met het hoofdkwartier of we er door mogen en voor welke prijs of dat we om moeten rijden. Na lang beraad gaat de (gewone) auto voor ons erdoor. Daarvoor zijn de jongens, ze duwen de auto door het water en hebben zo weer geld verdient. De 4*4 is vele malen zwaarder, dus er dienen meer hulptroepen te komen en die zijn nog aan de overkant, die moeten eerste terugkomen. De filters van de auto moeten gedemonteerd worden, uitlaatpijp afbinden en automotor moet uitblijven. Alle bagage en alles wat los zit moet omhoog gebracht worden. Koffers op het dak, 2 man erboven op om het stabiel te houden en de rest op de stoelen, mensen en spullen. Daar gaan we dan. Het eerste deel hebben we met de hele groep van zo'n 30 duwers gehaald, maar dan moet deel 2 van de rivier ook nog. De troep verplaats zich daar naar toe, al hangend aan de auto en ook daar komen we de rivier over. We houden het zeker niet droog binnen in de auto.

Aan overkant kunnen we alles weer herschikken en kunnen we verder. De natuur is mooi en alle kraampjes, huisjes enz zijn verdwenen, maar staan nu in kleine dorpjes.

We rijden door een afwisselend landschap van bergen en open vlaktes. Na een aantal uren komen we bij het park en mag het dak open. We hebben nu een echte safari en gaan op zoek naar wild. We komen diverse dieren tegen en als het begint te schemeren komen we in het kamp aan. Kleine huisjes met een bed, douche en wc, meer hebben we ook niet nodig. Er is geen stroom en daardoor ook geen gekoelde drank. Na het eten, dat door een privekok wordt bereid nog even bij het kampvuur gezeten en dan vroeg slapen want licht is er ook niet. Goed dat we al gedoucht hebben toen er nog wel licht was.