Wist je dat ....

Wist je ....

• Dat Oeganda een heel mooi land is en niet voor niets de parel van Afrika heet
• Dat Oeganda een veilig land is, ook in het noorden
• Dat de bevolking aardig is tegenover Muzungu (blanke)
• Dat de bevolking niet opdringerig is
• Dat de levensstandaard laag is in het noorden en naar het zuiden beter wordt
• Dat Oeganda heel veel vluchtelingen opneemt uit de buurlanden
• Dat Kidepo NP zeker de moeite waard is, ook al ligt het verder weg van de andere parken
• Dat je beter een middagpermit kunt hebben dan een ochtendpermit bij de Chimpansees; dan weten ze al waar ze zitten en hoef je minder ver te wandelen
• Dat een dagpermit bij de Chimpansees zeker de moeite waard is, maar het (ont)nesten daar niet binnen valt (gebeurt in het donker)
• Dat een permit voor de Gorilla's de moeite waard is; “once in a lifetime”
• Dat je een t-shirt / blouse met lange mouwen meeneemt dat niet rood is en vuil mag worden en dat je weg knut gooien omdat het niet meer schoon te krijgen is
• Dat je sokken meeneemt die over je broekspijpen kan, zodat de mieren er niet in kunnen kruipen
• Dat pech onderweg ook zijn charmes heeft
• Dat je water uit flesjes moet drinken, ook voor het tandenpoetsen
• Dat je overal langs de weg vers fruit kunt kopen
• Dat Matoke lekkere bananen zijn
• Dat reisorganisatie Matoke een hele mooie reis heeft geboden
• Dat de gids een encyclopedie is qua dieren, vogels en wegennet
• Dat we blij zijn dat we niet zelf gereden hebben in Oeganda; wat een chaos
• Dat het recht van de sterkste op de weg geldt
• Dat de wegen verraderlijk glad zijn na een regenbui
• Dat de wegen behoorlijk hobbelig kunnen zijn en daardoor de reistijd lang kan zijn
• Dat de wegen en rivieren onvoorspelbaar zijn
• Dat we een prachtige, gezellige en goed verlopen vakantie hebben gehad
• Dat we een leuke, kleine groep hadden zodat we met 1 auto konden reizen
• Dat we in de lodges diner hadden; meestal een vast menu, soms iets meer keuze
• Dat we vaak packed lunches nodig hadden of vooraf een lunch door belden
• Dat een extra relax-dag voorafgaande aan de tour in Entebbe aan te bevelen is
• Dat je in Entebbe een leuke mtb-tour kunt maken om alvast te wennen aan het klimaat, mensen en cultuur
• Dat in Entebbe de eerste versie van Tarzan en Jane is opgenomen

Lake Mburo en naar huis

Vandaag vertrekken we naar onze laatste lodge; dit zou een luxe lodge moeten zijn met een mooi uitzicht over de vallei.
We gaan op een redelijke tijd weg. Het eerste deel van de trip gaat nog door de bergen over een bochtige maar goede asfalt weg. De sporen van de hevige regenbui van de afgelopen dag laat duidelijk zijn sporen na.

We rijden door, lunchen en komen bij Lake Mburo NP aan, waar we nog een gamedrive door het park maken. Het in een klein park waar geen groot wild in voor komt. We zien vooral zebra's, topi's, impala's, zwijnen, buffels en monky's. Daarna moeten we nog een klein stukje naar de lodge, waar je inderdaad een mooi uitzicht hebt.

We pakken een biertje en gaan bespreken wat de opties voor de volgende dag zijn; de dag dat we weer terugvliegen. We kunnen 's morgens nog een activiteit doen en gaan dan richting het vliegveld. We tellen terug vanaf hoe laat de vlucht gaat tot aan wanneer we dan in de lodge weg moeten. We komen uit op 11.00 vertrek. We willen nog graag gaan MTB-en en besluiten een trip van 2 uur te gaan doen, zodat we daarnan og nog kunnen ontbijten, douchen en nog even kunnen relaxen. De trip incl gids wordt geregeld, want zonder gids verdwaal je zo ongeveer al op de eerste kruising. We moeten de volgende dag dan wel weer vroeg op, omdat we om 7.00 uur gaan fietsen. We maken een leuke tocht aan de rand van het park met een aantal klimmetjes en zien de beesten van de vorige dag, maar ook een hippo en margoes. Daarna lekker ontbijten, douchen en alles goed inpakken. We vertrekken en rijden nog een even langs het park om een laatste blik op de dieren te werpen. Dan rijden we door naar de evenaar waar we lunchen en de souvenirshops bezoeken. Van Richard krijgen we als aandenken allemaal een Uganda-cap. We steunen de lokale bevolking door nog wat dingen te kopen en rijden dan door naar Entebbe. 

De laatste hobbelweg wordt genomen om de drukte in de hoofdstad te vermijden. We komen ruim op tijd aan, er is nog tijd om ergens een drankje te doen. Omdat wij de eerste dag ook in Entebbe zijn geweest weten we daar een tentje waar je gezellig aan het water kunt zitten en iedereen vindt dat een goed plan. We weten het nog te vinden en de gids kent het ook. Daar zitten we nog even lekker te genieten van de sfeer en de ondergaande zon. Dan hebben we nog even de discussie waar we gaan eten en hoe we het met de fooi aan Richard moeten doen. We weten nu hoeveel geld iedereen nog heeft, maar we weten nog niet wat er overblijft na het eten. Eigenlijk zouden we moeten kunnen pinnen, dan weten we wat we hebben. We besluiten naar een andere restaurant te gaan, zodat we kunnen pinnen en dat iedereen van de shillingen af komt. Daar sluiten we de trip af,  kijken nog even terug op alles en nemen afscheid van Richard. 

Op het vliegveld gaat het niet zo soepel, daar kunnen ze nog wel wat verbeteren, maar onze vlucht (de enige) vertrekt een half uurtje eerder. Na een goede vlucht staan we in Amsterdam en gaan de koffers ophalen. Er komen er maar een paar op de band, de rest van het volle vliegtuig vliegt blijkbaar verder. We hebben precies de aansluiting met de shuttle naar de auto en gaan dan naar huis. We sluiten af met dat wat we alle meerdere malen hebben meegemaakt. Mankementen aan de auto. We hebben een lekke band, vervangen deze en gaan op ons gemak naar huis. In het tempo van de reis dus nog.

We hebben een mooie tocht gemaakt, veel van Oeganda gezien en alleen maar hoogtepunten. Zeker een aanrader voor anderen.

Bwindi NP, Gorilla's

Vandaag is dat dag dat we naar de Gorilla's gaan. Daar waar we zeker voor gekomen zijn. Je hebt ervoor een permit (vergunning) nodig die je ruim van te voren moet hebben. Dit is een kostbare aangelegenheid. In groepjes van maximaal 8 personen ga je dan naar 1 Gorilla groep, zodat het aantal mensen beperkt is; dus niet zoals bij de chimps dat er heel veel mensen zijn.

We moeten vroeg op en al vroeg zitten we in de auto. We kunnen de korte route nemen over hobbelige wegen, omdat het niet geregend heeft. Anders moet je over de lange route die minstens een uur langer is, dus nog eerder op. Er zitten flink steile stukken tussen en de auto gaat gestaag verder. Op een van de steile stukken haalt de auto het niet en moet er een stukje teruggegaan worden om een aanloopje te nemen. Echter de stabilisatiestang blijft achter een steen hangen en we komen niet meer weg. Krikje (het kleine reservekrikje) komt te voorschijn en na een half uurtje krikken en stenen ertussen leggen komt de auto erover heen. Na het aanloopje en veel gassen komt de auto boven, stappen we weer in en rijden verder. We zijn wat verlaat bij de start en hebben de briefing gemist, maar dat halen we tussendoor wel weer in.

We wandelen een uurtje over een goed pad en dan moet er uitgezocht worden welke kant we op moeten. De gorilla's zijn al getraceerd door een groep 'workers' die al een pad aan het maken zijn voor ons. De gids weet dan al welke kant hij op moet. We gaan verder, steken een rivier over en dan gaat het recht vooruit naar boven de berg op. Dit is een smal sterk stijgend padje dwars door de bush. Na nog een uurtje puffen en hijgen zijn we er bijna. De plek waar de gorilla's zitten wordt ontdaan van takken, zodat ze zichtbaar worden. Dan kunnen we erbij en zien we ze echt. Het is een groep van 10 gorilla's, waarvan er 4 hier zitten met een baby. De silverback (groot mannetje) en een ander blijven zitten, terwijl de andere 2 zich wat meer in de bush gaan verschuilen. We mogen er 1 uur bij zijn, dit zodat de beesten niet al te veel verstoord worden. Ze lijken geen last van ons te hebben, en beetje bij beetje worden er meer takken gekapt. Na ca 1 maand zal dat allemaal weer hersteld zijn in het regenwoud.

De 2 gorilla's zijn een beetje sloom en doen niet al te veel; slapen en eten. Dan vinden ze het genoegen en gaan weg. Ze gaan iets verder zitten, waarvan er 1 in een boom klimt. Dan kunnen we ze nog even goed zien en dan is ons uur voorbij. We hebben foto's gemaakt en zullen later wel zien wat het geworden is.

We gaan de steile helling weer af wat veel sneller gaat dan naar boven. Een aantal van onze groep hebben een 'porter' (hulpje) meegenomen; zij dragen je spullen en helpen je bij de wandeling. Vooral het steile stuk, waar je weinig grip had hielp dat enorm. Zo komt toch iedereen boven en weer beneden. We lopen terug terwijl de dreiging van regen toeneemt. Nu kunnen dat in een regenwoud best wel flinke buien zijn. We zijn werkelijk nog maar 1 seconde terug bij het vertrekpunt of de bui bast in alle hevigheid los. Zelfs zo erg, in combinatie met de wind, dat we in het open hokje met dak met onze regenjas zijn gaan zitten om droog te blijven. Na de bui gaan we terug naar de auto, kopen nog souvenirs en moeten via de lange route terug vanwege de gesteldheid van de weg. Onderweg zien we diverse modderstromen en glibberen we terug. We hebben een prachtige dag beleeft.

Voor de volgende dag is een facultatieve dag waarin je of kunt luieren of nog activiteiten kunt ondernemen. We willen wel graag naar de goldmonkey's, maar moeten daarvoor nog ca 2 uur hobbelen, dan de wandeling maken en dan weer terug. Dat wordt dan weer een lange dag en daar hebben we geen zin is. Dus dat laten we schieten. Bij het ontbijt horen we dat we nog een boottocht op het meer kunnen maken; dat gaan we dan met de groep doen. De rest van de dag hangen we rond bij de lodge. Het weer is wat minder, veel wind, veel bewolking en de dreiging van regen die zeker ook nog wel zal komen.

Morgen trekken we al weer verder naar ons laatste adres.

Queen Elizabeth NP

Vandaag een keer niet voor dag en dauw uit de veren. We ontbijt en dan staat een korte rit te wachten. We rijden langs een aantal kratermeren en bezoeken een grote lokale markt. 

Nog ruim voor lunchtijd komen we bij de lodge aan. We hebben hier een lunch een daarna een paar uur vrije tijd. In de loop van de middag hebben we een gamedrive in het NP. Hier willen we graag het luipaard zien, maar dat zal best wel moeilijk worden We zien olifanten, buffels, diverse antiloppesoorten, nijlpaarden en uiteindelijk ook 3 leeuwen. De zijn bezig om een hinderlaag op te zetten voor een avondmaaltje. De leeuwen hier staan bekend om de boomklimmende leeuwen en we zien ze ook alle 3 in een boom klimmen en zich daar lekker in verschuilen. We blijven wachten op wat er gaat gebeuren. Na verloop van tijd komen de leeuwen weer uit de bomen en gaan ze bij elkaar in het gras liggen; we hebben een demonstratie gehad van hoe het zou moeten maar zonder eindresultaat. Inmiddels is het al knap laat en donker en verlaten we in vliegende vaart en park en rijden snel terug naar de lodge. Ons avondeten is al gereed.

De volgende ochtend staan we weer op tijd op voor weer een gamedrive. De wens van het luipaard staat nog steeds. We komen een groep olifanten tegen die wat verder weg is, maar we wachten geduldig. Na enige tijd komen ze steeds dichterbij en kruisen ze voor ons de weg. Weer een hele stapel foto's erbij. We gaan verder en komen eigenlijk niets bijzonders meer tegen. De gamedrive lijkt een beetje dood te bloeden totdat... de auto vast komt te zitten in een modderpoel. Er hangt een struik over de weg waardoor we wat uit moeten wijken. De auto komt dwars op het pad te staan en daarmee in een geul die vrij nat is. Banden slippen door en er komt geen beweging in de auto. We stappen uiteindelijk uit aan de kant waar dat mogelijk is en gaan takken en gras onder de wielen leggen. Dit helpt een beetje, maar de auto komt nu nog dwarser te staan ipv in de juiste richting. Dan maar met zijn allen gaan duwen en trekken en gas geven totdat we eruit zijn. De modderschade bij iedereen valt mee; we hebben weer iets avontuurlijke beleefd. In het leeuwpaardengebied lekker aan een auto staan duwen !!.

Daarna hebben we een lekkere lunch in een sjiek resort en gaan daarna nog een bootsafari maken. Veel beesten hebben we al eerder gezien, maar toch blijft het leuk. Op het laatst varen we langs een dorpje waar de vissers net uitvaren. Ze roeien de bootjes naar het meer, waar ze gaan vissen. Op de terugweg komen we langs een paar olifanten die lekker in het water liggen. Daar blijft de boot nog even liggen en dan gaan we terug. Op het gemak gaan we terug naar de lodge en gaan snel proberen de foto's up te loaden. Dit gaat goed totdat de volgende komt die internet wil gebruiken, dan stort het als een kaartenhuis in elkaar. Als iedereen weg is kunnen we de klus klaren.

Morgen trekken we weer verder richting de Gorilla's.

De dag begint weer goed. Alweer pech. Richard wil eerst de auto na laten kijken want er zit een rare tik in het rechter achterwiel. Terwijl hij het wiel laat maken lopen wij naar de hippo's en het naastgelegen vissersdorp. Binnen de kortste keren hebben we een sliert kinderen aan onze armen hangen en hebben de dames een nieuwe liefde …. niet de allermooiste uit het dorp! 

Terug in de lodge en een bak koffie later komt ook onze gids terug. Na ruim 2 uur vertraging gaan we op weg voor een lange autorit. 

We rijden door een afwisselend landschap. De vlakke steppe met acacia's en grote cactussen, waartussen het wild zich ophoudt, wordt vervangen door een bergachtig landschap met af en toe een groot kratermeer. Op de hellingen grote plantages van thee en bananen. Hoe verder we afzakken naar het zuiden hoe ontwikkelder alles wordt. Lemen huizen worden definitief vervangen door gepleisterde stenen woningen. Ook de asfaltwegen, af en toe zelfs 3 baans, worden prima al blijft het uitkijken voor al het volk en vee wat langs de weg loopt. 

Onderweg eten we een onbestemde beef-maaltijd en gaat het af en toe licht regenen. In de regentijd is deze nooit ver weg.

Klimmend richting de 2400 meter wordt het beduidend frisser. Als er een keer geen huizen langs de kant van de weg staan wisselen rijstvelden, akkers, grasland en aangelegde bospercelen elkaar af op de stille hellingen. Over de pas volgt een dicht donker groen oerbos. In het dal slaan we rechtsaf, de weg naar de lodge op. Weer een uurtje stevige “african massage”.

Kibale NP, De Chimpansees

Vandaag staat er een lange rit over echte Afrikaanse wegen voor de boeg. Veel hobbels en gaten. Gelukkig is de weg droog wat veel scheelt. We zijn vroeg vertrokken en de reis gaat voorspoedig. We komen in de loop van de middag in Fort Portal aan en maken daar een stop om wat te drinken en de markt even rond te lopen. Dan gaan we door naar de lodge. 's Avonds hebben we een discussie over de auto en of de gids daar wat aan kan doen en of dat we daar last van hebben gehad. We stellen de gids gerust dat het kan gebeuren, stelen wel een paar vragen over het reguliere onderhoud en dat we ook zeker daarvoor in de plaats andere ervaringen hebben gekregen die we anders niet zouden hebben gehad. Als de auto verder heel blijft is er niets aan de hand. We hebben hem nog wel een paar tips gegeven voor volgende trips.

De volgende ochtend is het vroeg dag, we gaan een hele dag met de Chimpansees mee. Zodra het licht wordt gaan we het NP in en gaan op zoek naar ze. Al snel vinden er er een en blijven een tijd staan kijken. Dan gaan we verder op zoek naar een grotere groep. Na een lange tocht (ca 3 uur) en veel communicatie tussen rangers en dwars overal doorheen komen we aan bij een groep die in een boom zitten. Daar zijn al vele andere toeristen en is het aardig druk. We maken foto's en blijven staan kijken. Opeens is er rumoer en lopen rangers weg en moeten we volgen. Het is niet onze ranger maar Marianne en ik gaan gewoon mee. We zien wel. We lopen direct achter de rangers en daar loopt een chimp op de grond. Deze wordt gevolgd en als deze gaat zitten eten hebben we de mogelijkheid om goede foto's te maken. Iedereen in een kring om Toti het alfa mannetje, zoals deze chimp heet. De afstand is zo'n 2 a 3 meter. Het lijkt de chimp niets te deren en blijft lekker op zijn gemakje eten. Frans blijkt er ook te zijn. De andere 3 van onze groep zijn er niet. Deze worden later door de ranger opgehaald, ze zijn bij de andere groep gebleven waar het inmiddels rustig was geworden. De toeristen die een korte trip hebben gaan weg en 2 groepen die een dagtour hebben blijven nog. Uiteindelijk blijft alleen ons groepje over. Als de chimp verder gaat, gaat het groepje er achter aan, en dat de hele dag door. We gaan kris-kras door het woud, ongeacht pad of niet. Wel een vreemd schouwspel. Toti voorop en de rest er als een groep eendjes achteraan. We zouden graag het maken van de nesten willen zien, maar begrijpen dat dat pas gaat gebeuren als het donker is en dat lijkt ons niet zo goed om dan nog ergens in het woud te zitten.

Om 3 uur, we zijn dan al 8 uur bezig, komen we bij een weg van waaruit we terug kunnen lopen. 1 persoon is al eerder teruggebracht en ik vind dit wel een handige plaats om ook te stoppen. Mogelijk is een uurtje nog leuk, maar dan zitten we weer ergens in het woud en dan dient de hele groep terug te moeten omdat er dan nog maar 1 ranger is. Ook de andere dames besluiten er mee te stoppen om dezelfde reden. We mogen niet zelf teruglopen over de weg, ook al is dat maar een klein stukje. De ranger is verantwoordelijk en er kunnen dieren op de weg zijn, zoals bavianen, andere apen of ander wild. Onze gids Richard wordt gebeld en we worden op gehaald. Frans en Rene gaan met de ranger weer het woud in op zoek naar Toti. Die vinden ze weer waarna ze nog een paar chimps tegen komen. Als de chimps in de bomen klimmen, vindt de ranger het wel voldoende en gaan ook zij terug. Zij moeten nog een eind teruglopen door het woud voordat ze bij de receptie zijn en met Richard mee terug kunnen.

Een hele leuke, enerverende, intensieve dag waarbij we een goede indruk van de chimps hebben opgedaan.

De volgende ochtend kunnen we een keer uitslapen; we hebben afgesproken dat we pas om 9.30 weg gaan voor een wandeling door de swamp (moeras) en een bezoek aan een dorpje. De wandeling door de swamp is niet al te lang, niet overdreven drassig en we zien nog een paar apensoorten. In het dorpje worden een aantal typische ambachten getoond, zoals bananenbier maken, koffie branden, een medicijnman en manden vlechten. Daarna gaan we in een lokaal tentje lunchen en hebben daarna de tijd aan ons zelf. We proberen, voor de zoveelste maal, weer een verhaal te posten maar het internet is erbarmelijk slecht. Na vele pogingen krijgen we alleen het verhaal erop en nog niet de foto's. Dat moet dan maar later komen.

Morgen staat er een korte rit op het programma met daarna nog een game-drive. Gelukkig hoeven we dan ook niet al te vroeg weg.

Murchison falls

Vandaag vertrekken we vanuit Gulu voor een korte rit naar het Murchison falls National Park. Onze gids is zo slim geweest om het rek van het dak te laten halen, zodat we het dak steeds tijdens de safari's kunnen openen.

Na een korte rit komen we bij de gate en het dak kan open. We zijn langs diverse dropjes gekomen dat eigenlijk vluchtelingenkampen zijn van de oorlog hier hier nog maar 15 jaar geleden aan de gang was. De toenmalige kampen zijn nu echte dorpen geworden.

Tijdens de rit komen we o.a. de giraffe en olifanten in grotere getale tegen, zo ook de diverse soorten antilopen. De lunch wordt doorgebeld aan een lodge waar we langs komen en wordt daar later opgehaald, dan gaan we snel naar de boot. We hebben een riviercruises over de Nijl, naar de Albert-delta. Daar komt de rivier vanuit Congo erbij en gaat de Nijl verder richting Sudan. Nu zien we ook krokodillen en nijlpaarden vele vogelsoorten, maar ook olifanten langs het water. Aan het einde van de cruise worden we bij de lodge afgezet. Even wat drinken, douchen, eten en weer op tijd naar bed. Langs de paden staan overal olielampen om de weg te wijzen en eigenlijk moeten we met een wachter terug omdat er nijlpaarden kunnen rondlopen die het land op zijn gekomen. Onze tent ligt dicht bij de lodge zelf, dus dat kunnen we wel aan.

De volgende ochtend moeten we vroeg op voor weer een safari, maar nu moeten we eerst met de ferry. Die van 7.00 uur moeten we halen wat de volgende gaat pas 2 uur later … Na aankomst bij de ferry blijken we nog ver genoeg in de rij te staan, er kunnen nl. maar 8 auto's op de ferry. Aan de overkant gaan we weer op zoek naar beesten. Vele bekenden komen we tegen en gaan ook op zoek naar de schoenbekooievaar; een grote vogel die alleen hier voor komt. Deze komen we echter niet tegen.

Onderweg moet weer de lunch doorgebeld worden, maar nu zullen we bij de lodge zelf gaan eten. De gids heeft gehoord waar leeuwen gezien zijn en daar gaan we heen. We vinden niets, maar zien dan een hartenbeest heel strak kijken en alarmgeluiden maken. We zoeken zijn zichtlijn af en onder een boom ligt een leeuw. Ja, we hebben ze weer gevonden. Even later zien we er nog een en weer later duikt er ook een derde op. We maken mooie foto's, want ze liggen dichtbij. Als de leeuwen wat verder gaan liggen gaan wij verder met de tocht.

Na de lunch in de lodge moeten we weer op tijd weg om met de ferry mee te kunnen, echter nu zijn we nummer 9 in de rij en dus kunnen we niet mee. Er wordt wat geregeld en als 8ste gaan we de boot op. Dan blijkt dat het bootje waar we mee verder moeten niet aan de overkant ligt, maar naar ons toe komt. Dan zouden wij er weer af moeten, maar dat gaat niet. Na een woordenwisseling tussen gids en schipper gaat die ook weer naar de overkant terug, zodat we daar op het bootje kunnen stappen. We gaan naar de Murchison watervallen, daar zullen we een wandeling gaan maken.

Onderweg komen we nog typisch wild tegen dat in het water leeft, zoals weer krokodillen en nijlpaarden. Dicht bij de waterval gaan we aan land en met een ranger wandelen we naar de waterval zelf. Hier komt enorm veel water doorheen wat het een mooi spektakel maakt. Het is warm en we moeten ca 200 hoogtemeters maken. Best wel even pittig. Onderweg komen we helaas geen aapjes tegen. Vervolgens worden we opgehaald en rijden we terug naar de lodge. Aan een lange intensieve dag is weer een einde gekomen. We gaan wat later eten omdat ze laat terug zijn, en de batterijen worden weer geladen (prio 1 in dit land, want je hebt lang niet altijd stroom). De volgende dag zal bestaan uit een lange autorit over typisch Afrikaanse wegen; de Afrikaanse massage.

Kidepo

's morgens vroeg op (5:45), het is nog donker. We hebben een snelle hap en gaan dan met de auto op pad. We komen al snel buffers en antilope achtige tegen, maar willen ook groter wild zien. In de verte zien we olifanten en gaan daar naar toe. Alleen komt de mist opzetten en zien we ze niet. Als de mist open trekt, staan ze vlakbij. We kijken een tijdje, foto's gemaakt en dan weer op zoek naar andere wild. We hebben ook zebra's, buffels, dassie, lizzard, kameleon, hartebeest, aardvarkens, aapjes enz gezien. Na terugkomst in het kamp hebben we ontbijt en kunnen we wat voor ons zelf gaan doen. Vooral je rustig houden en uit de zon blijven is het beste.

Tussendoor is er even stroom zodat batterijen geladen kunnen worden, maar dat duurt ook niet de gehele middag. We weten dus niet hoe vol ze zijn.

's Middags maken we weer een gamedrive met de ranger. Deze staat in contact met de andere rangers en als ze wat zien dan wordt dat doorgegeven. We komen meer van hetzelfde tegen, maar doorkruisen een ander gebied. Uiteindelijk worden leeuwen gespot, goed kijken wat ze liggen echt ver weg op een rots. Tegen de regels in gaan we van het pad af om er dichter bij te komen en maken snel een paar foto's, we moeten snel terug naar het officiële pad. Na terugkomst hebben we weer een privediner en horen wat het plan is voor de volgende dag. Wederom vroeg op pad voor een korte gamedrive en dan een rit naar Gulu, onze volgende stop.

We staan weer vroeg op en gaan op pad met de ranger. Het eerste halfuur komen we echt niets tegen, dan draaien we om en gaan de andere kant op. Op een rots zien we een aapje zitten en gaan daar naar toe. We zien nog een paar aapjes en ineens is daar een leeuw die langs loopt. Hij loopt mank en loopt voor de auto langs. Daarna gaan we langzaam verder en zien de leeuw weer; deze gaat boven op een rots liggen. We kunnen weer mooie foto's maken. Frans heeft een perfecte positie boven op het dak en maakt met alle camera's voor iedereen foto's.

Daarna gaan we verder op zoek naar dieren. We komen in een totaal ander gebied en zien nog ruggen van olifanten. Het gras is zo hoog dat je alleen de rug van een volwassen olifant ziet, de jonkies zie je helemaal niet. Over een mooi pad langs de rivier zien we nog buffels, maar niet meer van dat. Na aankomst in ons kamp is het spullen inpakken, ontbijten en vertrekken. We moeten weer terug naar de gate waar we binnen gekomen zijn om het rek van het dak op te halen. Dat is daar voor binnenkomst van het park blijven staan omdat anders het dak niet open kan. Waarom hebben we dat rek bij ons ??

Dan verlaten we het park en rijden richting Gulu ca 5 uur verderop. Na ca een uurtje begint het te stinken in de auto en moeten we weer stoppen. De remmen van het andere voorwiel zijn loei heet en daar is wat mis mee. Krik eronder, band eraf en bekijken wat er loos is. Het blijkt een aangelopen rem te zijn. Na wat afkoeling en loswrikken wordt de band er weer onder gezet en getest of deze soepel draait. We wagen het erop. De krik moet er nog onderuit, maar dat wil niet lukken. De krik gaat alleen nog maar ophoog en niet oplaag, Als we weer problemen krijgen dan kan de krik niet meer gebruikt worden. Het eerste uur wordt er langzaam gereden omdat het vertrouwen er nog niet is, daarna gaat het weer beter. Onderweg eten we onze meegenomen lunch op bij een schooltje, waar ze blijkbaar op zaterdag wel naar school moeten. 

De rest van de rit rijden we door een oersaai landschap. Het hoogtepunt is een kudde aangereden koeien die op de weg ter plekke geslacht worden.
In Gulu aangekomen beginnen we moet koud bier en het opladen van de batterijen. We dineren hier en gaan aan de foto's en het reisverhaal werken. Morgen gaan we iets later weg voor weer een uitdagende dag.

Daar gaan we weer ...

Vandaag ontmoeten we de groep bij het ontbijt en daarna hebben we een korte briefing. De auto wordt volgepropt met koffers en onszelf en we zijn weg. We moeten eerst weer terug naar de stad voordat we de juiste weg kunnen nemen naar Jinja. Een grote mierenhoop van auto;s, brommertjes, shopjes, toeters en alles wat je maar kunt bedenken in een overvolle stad. We wisselen geld en krijgen stapels Ugandese shilling er voor in de plaats. We zijn allemaal miljonair.

Na uren worstelen zijn we de stad uit en kunnen we wat meer gaan doorrijden; steeds weer opgehouden door vrachtwagen die echt heel langzaam gaan. In Jinja aangekomen willen we eerst lunchen, waarna we een boottocht gaan maken naar de “source of the nile”. Hier begint de Nijl als bron opborrelend uit het Victoriameer en komt ca 6700 km verder in Egypte uit.
We wandelen nog even door de hoofdstraat en vertrekken dan naar ons hotel. Ergens in de binnenlanden komen we op een prachtige locatie met uitzicht over de Nijl en aapjes in de bomen. Daar genieten we van de rust, maken foto's, nemen een biertje en gaan lekker eten. Morgen weer vroeg dag met een lange rit voor de boeg. Km's is wel te doen, maar tempo zal laag liggen; ergens houdt het asfalt op.

We gaan op tijd op pad en rijden de stad uit, Na de afslag nog steeds asfalt, maar de auto begint een vreemd geluid te maken. In de volgende grotere plaats wordt gestopt en wordt de auto gecheckt. Helemaal goed is het niet maar de gids krijgt na rijp beraad met het hoofdbureau het advies om door te gaan. Nog zo'n 400 km voor de boeg. Na 15 km gaat het stinken en komt er rook en olie uit het wiel. Dat gaat niet goed en de volgende redelijke plaats is zeker 100 km verderop. Weer contact met het hoofdkantoor en dan toch maar omdraaien. Dat moet eerst gemaakt worden, Steeds als we met een groep op pad gaan dan hebben we wel pannen met de auto; dat hebben wij weer... In het plaatsje wordt een tentje gezocht waar we koffie kunnen krijgen en Richard onze gids zoekt een “garage” waar de auto gemaakt kan worden. Als wij teruglopen naar de de auto ligt het wiel eraf en zijn ze ergens anders

onderdelen aan het kopen. Dat gaat nog wel even duren. We gaan het plaatsje verder rondlopen waar vele kraampjes zijn. Dit stadje is niet gewend dat er toeristen komen dus wij zijn net zo goed een attractie. Nadat we vele foto's hebben genomen, veelal van kinderen, lopen we weer terug. De onderdelen zijn er inmiddels en worden gemonteerd. We gaan nog wat drinken in het tentje van heden ochtend en na een uurtje kunnen we weer op pad. Inmiddels hebben we 5 uur oponthoud gehad en nog zeker 6 uur voor de boeg. Al met al weten we dan al dat er niets tegen mag zitten en dat we in het donker aan zullen komen. De geplande wandeling zullen we niet kunnen doen.

Na vele uren doorrijden, alleen plaspauze in het veld en het afdrogen van de voorruit, want de ruitenwissers hebben het begeven in een hoosbui, komen we laat in Moroto aan. Het restaurant waar we zouden eten was niet op de hoogte gebracht dat we later kwamen en daarom was de keuken al dicht. Na wat overleg ging de kok weer aan de slag en zijn we eerst gaan inchecken in het motel wat wat verderop lag. Terug bij het restaurant hebben we wat gedronken en daarna een heerlijke eenvoudige maaltijd op. De agenda voor de volgende dag gemaakt en toen naar ons eenvoudige motel voor een verdiende nachtrust. Morgen weer een normale dag graag.

Nou dat hadden we gedacht... Eerst gaan we naar de Karamoja stam, een lokale stam in het Noorden van het land. Daarvoor gaan gaan we eerst schrijfboekjes en pennen als gift kopen en daarna gaan we ze bezoeken. We krijgen een duidelijk rondleiding en een dansvoorstelling waar we zelf ook geacht worden om aan mee te doen. We kunnen overal rustig rondkijken en voelen ons zelf niet bekeken. We horen dat de stam het leuk vindt om zo soms toeristen te ontvangen en hun cultuur te tonen. Na ca 2 uur zijn we weer op weg, nu naar het echte Noorden naar het Wildpark Kidepo. Een van de highlights van Oeganda. We gaan weer door de binnenlanden, want anders kennen ze niet. Al snel zien we een grote groep jongens op de weg staan rondom een auto. We zien dan dat de weg is overstroomd. Nu zou je denken dat een 4*4 daar zo door kan, maar helaas. Er moet afgestemd worden met het hoofdkwartier of we er door mogen en voor welke prijs of dat we om moeten rijden. Na lang beraad gaat de (gewone) auto voor ons erdoor. Daarvoor zijn de jongens, ze duwen de auto door het water en hebben zo weer geld verdient. De 4*4 is vele malen zwaarder, dus er dienen meer hulptroepen te komen en die zijn nog aan de overkant, die moeten eerste terugkomen. De filters van de auto moeten gedemonteerd worden, uitlaatpijp afbinden en automotor moet uitblijven. Alle bagage en alles wat los zit moet omhoog gebracht worden. Koffers op het dak, 2 man erboven op om het stabiel te houden en de rest op de stoelen, mensen en spullen. Daar gaan we dan. Het eerste deel hebben we met de hele groep van zo'n 30 duwers gehaald, maar dan moet deel 2 van de rivier ook nog. De troep verplaats zich daar naar toe, al hangend aan de auto en ook daar komen we de rivier over. We houden het zeker niet droog binnen in de auto.

Aan overkant kunnen we alles weer herschikken en kunnen we verder. De natuur is mooi en alle kraampjes, huisjes enz zijn verdwenen, maar staan nu in kleine dorpjes.

We rijden door een afwisselend landschap van bergen en open vlaktes. Na een aantal uren komen we bij het park en mag het dak open. We hebben nu een echte safari en gaan op zoek naar wild. We komen diverse dieren tegen en als het begint te schemeren komen we in het kamp aan. Kleine huisjes met een bed, douche en wc, meer hebben we ook niet nodig. Er is geen stroom en daardoor ook geen gekoelde drank. Na het eten, dat door een privekok wordt bereid nog even bij het kampvuur gezeten en dan vroeg slapen want licht is er ook niet. Goed dat we al gedoucht hebben toen er nog wel licht was.